OORDENKING: PSALM 22

                                                   PSALM 22

                                                      VERLATE

                      “My God, my God, waarom het U my verlaat ….. ? Psalm 22:2

Om twaalfuur het die hele Palestina donker geword. Jesus was aan die kruis. Hy het uitgeroep: “Eli, Eli, lemá sabagtani?” (Matteus 27: 45). Dit beteken: “My God, my God, waarom het U my verlaat?.” (Psalm 22:2). Jesus het Psalm 22:2 aangehaal toe Hy gesterf het.  Jesus Christus was verlate. So ‘n verlatenheid is onvoorstelbaar. Niemand van ons was al ooit só alleen nie. Hierdie verlatenheid was daardie oomblik toe Christus die vloek van die sonde namens die ganse menslike geslag moes dra. 

Genadiglik het Jesus dié prys vir ons betaal. Genoegsame dank hiervoor kan ons nie na behore aan God bring nie. Tog voel ons dikwels verlate. Soms is dit net ‘n verlatenheidsgevoel, ander kere kom dit as ons deur ander mense swak behandel word. In ‘n tyd van ernstige siekte, kinder-, en ouerprobleme, sowel as in enige ander moeilikheid, voel ons verstote en alleen gelaat: sonder God of iemand anders se hulp. Partykeer word die lewe te veel om te dra. Dan voel asof ons op ‘n eiland is; ver van alles en almal.

Wat moet ons doen? Onthou wat God gesê het: “God self het gesê: ‘Ek sal jou nooit verlaat nie, jou nooit in die steek laat nie.” (Hebreërs 13:5). Hou vas aan dié woorde en bid in daardie oomblikke van verlatenheid soos nog nooit tevore nie. Hy is by ons, sê Hyself. Hy is in ons. Sy Gees is in ons.

 

GEBED

Ons Vader, dikwels voel ons van U en ons medemens afgesonder en verlate. Dit is vreeslik om alleen in moeilike omstandighede te wees. Gee bomenslike krag om te bly glo dat U steeds by ons  in donker dae is.

 

VRAE

1.      Was daar spesifieke tye wat die Psalmis van Psalm 22 verlate gevoel het? Waarom sou u so sê?

2.       Wat het die Psalmis gedoen om sy verlatenheid aan te spreek?